Doktor Piotr Borówko nie żyje

Mój promotor, pan doktor Piotr Borówko zginął wczoraj nad ranem w wypadku samochodowym. Jechał lanosem z Lublina do Chełma na zajęcia ze studentami zaocznymi. Jadący z naprzeciwka passat zjechał na przeciwny pas i zderzył się czołowo z lanosem, pan doktor zginął na miejscu.

Dziwnie mi się to pisze, tak sztucznie. Nadal nie mogę w to uwierzyć. Próbuję wyobrazić sobie tą scenę i aż robi mi sie niedobrze. To niemożliwe, wypadki zdarzają się cały czas, pełno jest informacji o ofiarach śmiertelnych, ale nigdy nie dotyczy to osób bezpośrednio z nami związanych. Zazwyczaj są to zwykłe statystyki. Ktoś kiedyś powiedział: "Śmierć miliona to statystyka, śmierć jednej osoby to tragedia".
Pan doktor był "od zawsze" i nikomu nawet do głowy nie przyszło, że coś takiego może się zdarzyć. Na uczelni był przed nami i miał być długo po nas. Na jego wykłady chodziło mało osób, ale tylko dlatego, że przedmiot tego nie wymagał, a zajęcia odbywały się bardzo wcześnie. Będąc już na porannym wykładzie z inzynierii w jego głosie dało się słyszeć pasję, z jaką przemawiał do studentów. Potrafił zainteresować każdego opowieściami o pierwszych w Lublinie komputerach, o pierwszych próbach ich programowania. Czasami zachowywał się nieco ekscentrycznie, ale był przede wszystkim wielkim człowiekiem. Posiadał bogatą wiedzę z dziedziny informatyki, nikt nie przypuszczał nawet, że kiedyś go zabraknie. Jeszcze niedawno rozmawialiśmy na seminarium, pokazywaliśmy mu nasze dotychczasowe postępy w pracach licencjackich. Kilka dni temu wysłał nam maila, w którym opierdzielił nas za brak zaangażowania w tworzone prace... już więcej nie opowie nam o niczym. Nadal to do mnie nie dociera, nagle chciałbym zadać mu wiele pytań, dowiedzieć się więcej, wsłuchać się w jego opowieści. Niestety, jest już za późno. Pozostaje jedynie pamięć i bezowocna próba załatania dziury spowodowanej brakiem naszego pana doktora.

Panie, świeć nad jego duszą, niech spoczywa w pokoju... [*]