Postanowiłem coś w końcu napisać, bo od miesiąca nie pojawiło się nic nowego, a nie mogę powiedzieć, żebym się nudził. Cisza na blogu spowodowana jest dwoma kwestiami - po pierwsze: rozkręciłem stronę NeuroshimaHex.pl, która (jak sama nazwa wskazuje) poświęcona jest tej wspaniałej grze planszowej Wydawnictwa Portal. Sporo czasu zajęło mi stworzenie i opracowanie zasad gry. Druga kwestia, to prace nad nową wersją mojego bloga i strony.

Nie, nie chodzi tu o degustację wódki, tylko projekt, w którym siedzę już od prawie roku: międzynarodowy, fińsko-hiszpańsko-polski serwis internetowy dla fińskiej loterii narodowej Veikkaus.fi umożliwiający grę hazardową przez internet. O samym projekcie napiszę więcej, jak już zostanie zakończony, natomiast aktualny wpis poświęcę na opis mojej podróży i pobytu (1 - 17 września) w Helsinkach na tak zwanym 'go live', czyli uruchomieniu nowej wersji strony.

Nie, nie chodzi o inwazję Obcych. I nie, to nie będzie opis Nocy Kultury, bo o tym dowiedzieliśmy się już po fakcie. No, ale z drugiej strony w tym czasie bawiliśmy się bardzo kulturalnie, więc i tak się liczy.

Dawno nie pisałem, więc się trochę nazbierało. Nie lubię tworzyć wpisów zbiorczych, ale w tym przypadku to będzie chyba niezbędne. A trochę się działo: było bieganie z plastikową zbroją, koncert na Torwarze, zlecenie na Wordpressa a nawet spotkanie zarządu Forge. Postaram się krótko, bo tematów sporo, a nikt nie lubi czytać kilometrowych wpisów.

Jakoś tak wyszło, że nawet pracując w tej samej warszawskiej firmie i siedząc obok siebie w pracy, z Piotrkiem spotkałem się na spokojnie dopiero dzisiaj w Lublinie. Do naszej wesołej dwuosobowej gromadki dołączył jeszcze Frelo, po czym razem zgodnie udaliśmy się do pierwszego punktu wycieczki, czyli do klubokawiarni Archiwum.

Asynchroniczność, a co to takiego? Ano jest to taki bajer, co działa od razu, a nie za chwilę. Ot, komcio dodaje się bez przeładowania strony. A dlaczego tak fajnie działa? Bo to AJAX, a nie PHP.

Byłem ulgowy praktycznie od zawsze. Teraz nie mogę się pogodzić z brutalną prawdą. Nie wiem, czy kiedykolwiek się pozbieram. Na pewno będzie mi ciężko.